Барои ҷамъоварии афкор ва чен кардани эҳсосот дар вохӯриҳо, синфхонаҳо ва чорабиниҳои ҳама гуна андоза пурсишҳои мустақимро истифода баред.
Ба иштирокчиён маҷмӯи вариантҳои ҷавоб барои интихоб пешниҳод мекунад.
Ба иштирокчиён иҷозат диҳед, ки ҷавобҳои худро дар 1 ё 2 калима пешниҳод кунанд ва онҳоро ҳамчун абри калима нишон диҳанд. Андозаи ҳар як калима басомади онро нишон медиҳад.
Бигзор иштирокчиён якчанд ашёро бо истифода аз миқёси лағжиш баҳо диҳанд. Беҳтарин барои ҷамъоварии фикру мулоҳизаҳо ва пурсишҳо.
Иштирокчиёнро ташвиқ кунед, ки ҷавобҳои худро дар шакли матни озод таҳия кунанд, шарҳ диҳанд ва мубодила кунанд.
Иштирокчиён метавонанд ба таври дастаҷамъона майна гузоранд, ба ғояҳои худ овоз диҳанд ва натиҷаро бубинанд, то чизҳои амалиро таҳия кунанд.