آیا تازه وارد یک موقعیت مدیریتی شده اید و در مورد اینکه از کدام سبک رهبری استفاده کنید سردرگم هستید؟ آیا در تلاش هستید که تعیین کنید کدامیک بیشتر با شخصیت شما سازگار است؟ نگران نباش، تو تنها نیستی. بسیاری از مدیران تازه منصوب شده با این چالش روبرو هستند.
خبر خوب این است که راه حلی وجود دارد که شما را ملزم نمی کند خود را به سبک خاصی مجبور کنید. این استراتژی نامیده می شود رهبری موقعیتی. بنابراین، در این مقاله، رهبری موقعیتی را تعریف می کنیم و در مورد اینکه چگونه می تواند به شما به عنوان یک مدیر کمک کند، بحث خواهیم کرد.
فهرست مندرجات
اطلاعات بیشتر در مورد رهبری با AhaSlides
| چه کسی اصطلاح "رهبری موقعیتی" را اختراع کرد؟ | پل هرسی |
| در چه کتابی منتشر شد؟ | 1969 |
| نام کتاب با عبارت "رهبری موقعیتی"؟ | مدیریت رفتار سازمانی: استفاده از منابع انسانی |
| چه کسی رویکرد موقعیتی را ابداع کرد؟ | هرسی و بلانچارد |
به دنبال ابزاری برای جذب تیم خود هستید؟
اعضای تیم خود را با یک مسابقه سرگرم کننده در AhaSlides جمع آوری کنید. برای شرکت در آزمون رایگان از کتابخانه قالب AhaSlides ثبت نام کنید!
🚀 امتحان رایگان ☁️
رهبری موقعیتی چیست؟
رهبری موقعیتی یک رویکرد رهبری مبتنی بر نظریه رهبری موقعیتی است که نشان می دهد هیچ سبک رهبری یکسانی برای همه موقعیت ها وجود ندارد و رهبران بزرگ باید روش خود را بسته به موارد برای برآورده کردن نیازهای خاص اعضای تیم بر اساس سطح بلوغ و تمایل آنها برای بر عهده گرفتن مسئولیت ها تنظیم کنند.
اما مدیران چگونه می توانند سطح بلوغ و میزان تمایل کارکنان را ارزیابی کنند؟ در اینجا یک راهنما وجود دارد:
1/ سطوح بلوغ
چهار سطح بلوغ به شرح زیر تعریف می شود:
- M1 - شایستگی کم/تعهد کم: اعضای تیم در این سطح تجربه و مهارت محدودی دارند. آنها برای انجام موفقیت آمیز کار به آموزش، هدایت و نظارت دقیق نیاز دارند.
- M2 - برخی از شایستگی/تعهد متغیر: اعضای تیم دارای تجربه و مهارت های مرتبط با کار یا هدف هستند، اما ممکن است همچنان نامطمئن باشند یا اعتماد به نفس لازم برای انجام مداوم را نداشته باشند.
- M3 - شایستگی بالا/تعهد متغیر: اعضای تیم تجربه و مهارت های قابل توجهی دارند، اما ممکن است برای انجام وظایف به بهترین شکل ممکن فاقد انگیزه یا اعتماد به نفس باشند.
- M4 - شایستگی بالا/تعهد بالا: اعضای تیم دارای تجربه و مهارت گسترده ای هستند و می توانند به طور مستقل کار کنند یا حتی پیشرفت هایی را برای کار یا هدف پیشنهاد دهند.
2/ سطوح تمایل
سطوح تمایل به درجه ای از آمادگی و انگیزه کارکنان برای انجام یک کار یا هدف. چهار سطح مختلف از تمایل وجود دارد:
- تمایل کم: در این سطح، اعضای تیم تمایلی به قبول مسئولیت تکمیل کار یا هدف ندارند. آنها همچنین ممکن است در مورد توانایی خود برای انجام وظیفه احساس عدم اطمینان یا ناامنی کنند.
- مقداری تمایل: اعضای تیم هنوز نمی توانند مسئولیت کامل کار را بر عهده بگیرند، اما مایل به یادگیری و بهبود مهارت های خود هستند.
- تمایل متوسط: اعضای تیم می توانند مسئولیت کار را بر عهده بگیرند، اما اعتماد به نفس یا انگیزه لازم برای انجام این کار را به طور مستقل ندارند.
- تمایل بالا: اعضای تیم هم قادر و هم مایل هستند که مسئولیت کامل کار را بر عهده بگیرند.
با درک دو سطح فوق، رهبران می توانند سبک های رهبری را که با هر مرحله مطابقت دارد، اعمال کنند. این به اعضای تیم کمک می کند تا مهارت های خود را توسعه دهند، اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و انگیزه خود را افزایش دهند که در نهایت منجر به بهبود عملکرد و نتایج می شود.
با این حال، چگونه می توان سبک های رهبری را با این سطوح به طور موثر مطابقت داد؟ بیایید در بخش های بعدی بدانیم!
4 سبک رهبری موقعیتی چیست؟
مدل رهبری موقعیتی که توسط هرسی و بلانچارد ایجاد شده است، 4 سبک رهبری را پیشنهاد می کند که با سطح تمایل و بلوغ اعضای تیم مطابقت دارد، به شرح زیر:
- کارگردانی (S1) - بلوغ کم و تمایل کم: این روش برای اعضای جدید تیم که به راهنمایی و راهنمایی روشن از رهبر خود نیاز دارند، بهترین گزینه است. و برای اطمینان از اینکه هم تیمی هایشان وظیفه را با موفقیت انجام می دهند، رهبر باید دستورالعمل های خاصی را ارائه دهد.
- مربیگری (S2) - بلوغ کم تا متوسط و مقداری تمایل: این رویکرد برای کسانی مناسب است که در این کار تخصص دارند اما اعتماد به نفس لازم برای انجام آن را به طور مستقل ندارند. رهبر باید به اعضای تیم خود راهنمایی و مربیگری کند تا به آنها کمک کند تا مهارت های خود را توسعه دهند و انگیزه خود را افزایش دهند.
- پشتیبانی (S3) - بلوغ متوسط تا بالا و تمایل متوسط: این روش برای اعضای تیمی که دانش حرفه ای و اعتماد به نفس در انجام یک کار دارند، اما ممکن است برای انجام بهترین کار به تشویق و حمایت نیاز داشته باشند، بهترین است. رهبر باید به هم تیمی ها اجازه دهد تا تصمیم بگیرند و مالکیت وظیفه را بر عهده بگیرند.
- تفویض اختیار (S4) - بلوغ بالا و تمایل زیاد: این سبک برای کسانی مناسب است که تجربه و اطمینان قابل توجهی در انجام یک کار با مسئولیت اضافی دارند. رهبر فقط باید حداقل جهت و حمایت را ارائه دهد و اعضای تیم می توانند به طور مستقل تصمیم بگیرند.
با تطبیق سبک رهبری مناسب با سطح توسعه اعضای تیم، رهبران می توانند پتانسیل پیروان را به حداکثر برسانند و به نتایج بهتری دست یابند.
نمونه های رهبری موقعیتی
در اینجا مثالی از نحوه اعمال رهبری موقعیتی در یک موقعیت واقعی آورده شده است:
فرض کنید شما مدیر یک شرکت توسعه نرم افزار هستید و تیمی متشکل از چهار توسعه دهنده دارید. هر کدام از این توسعه دهندگان سطح مهارت و تجربه متفاوتی دارند و همه با هم روی یک پروژه کار می کنند. بنابراین، شما باید سبک رهبری خود را بسته به سطح توسعه آنها تنظیم کنید.
| عضو تیم | سطوح رشد (بلوغ و تمایل) | سبک های رهبری موقعیتی |
| توسعه دهنده A | او بسیار ماهر و با تجربه است و نیاز به هدایت بسیار کمی دارد | تفویض اختیار (S4): در این صورت، وظایفی را به آنها محول می‌کنید و اجازه می‌دهید به طور مستقل کار کنند، فقط گهگاه بررسی می‌کنید تا مطمئن شوید همه چیز در مسیر درست است. |
| توسعه دهنده B | او ماهر است اما تجربه ندارد. او به راهنمایی و راهنمایی نیاز دارد، اما زمانی که بفهمد از او چه انتظاری می رود، می تواند مستقل کار کند. | پشتیبانی (S3): در این مورد، باید دستورالعمل‌های واضحی ارائه دهید و مرتباً برای پاسخ دادن به سؤالات و ارائه بازخورد بررسی کنید. |
| توسعه دهنده سی | او مهارت و تجربه کمتری دارد. او به راهنمایی و هدایت بیشتری نیاز دارد و ممکن است برای توسعه مهارت های خود به مربیگری نیاز داشته باشد. | مربیگری (S2): در این صورت، شما دستورالعمل‌های واضحی ارائه می‌کنید، پیشرفت آنها را از نزدیک زیر نظر می‌گیرید و بازخورد و مربیگری منظمی را ارائه می‌کنید. |
| توسعه دهنده D | او تازه وارد این شرکت است و تجربه محدودی در زمینه فناوری که شما با آن کار می کنید دارد. آنها به راهنمایی و جهت گیری گام به گام نیاز دارند و برای رسیدن به سرعت به آموزش و پشتیبانی گسترده نیاز دارند. | کارگردانی (S1): در این مورد، شما آموزش های گسترده ای ارائه می دهید و پیشرفت آنها را از نزدیک زیر نظر می گیرید تا زمانی که بتوانند مستقل تر کار کنند. |
علاوه بر این، می توانید برای مشاهده و آموختن راه و روش آنها به نمونه هایی از رهبران موقعیتی مانند جورج پاتون، جک استال و فیل جکسون مراجعه کنید.
مزایای رهبری موقعیتی
یک رهبر موفق باید بتواند استعدادها را بشناسد، آن را پرورش دهد و در مکان مناسبی قرار دهد تا به هم تیمی هایش کمک کند تا پیشرفت کنند.
تنظیم منظم سبک رهبری برای پاسخگویی به نیازهای کارکنانتان گاهی دشوار خواهد بود، اما بدون شک سودمند خواهد بود. در اینجا برخی از مزایای رهبری موقعیتی وجود دارد:
1/ افزایش انعطاف پذیری
رهبری موقعیتی به رهبران این امکان را می دهد که در رویکرد خود برای رهبری تیم خود انعطاف پذیرتر باشند. رهبران می توانند سبک رهبری خود را متناسب با شرایط تطبیق دهند که می تواند منجر به بهبود عملکرد و نتیجه شود.
2/ بهبود ارتباطات
رهبری موقعیتی با تضاد رهبری مستبد با ارتباطات یک طرفه، بر اهمیت ارتباط مؤثر بین رهبر و اعضای تیم تأکید می کند. مدیران موقعیتی با صحبت و به اشتراک گذاری بهتر می توانند نقاط قوت و ضعف هم تیمی خود را درک کنند و از آنها حمایت و راهنمایی کنند.
3/ ایجاد اعتماد
زمانی که رهبران موقعیتی برای ارائه سطح مناسب حمایت و راهنمایی وقت می گذارند، می توانند تعهد خود را نسبت به موفقیت اعضای تیم خود نشان دهند که می تواند منجر به افزایش اعتماد و احترام شود.
4/ ایجاد انگیزه با عملکرد بهتر
وقتی رهبران رویکردی موقعیتی به رهبری دارند، احتمالاً پیروان خود را در توسعه شغلی برای ارائه راهنمایی و مشاوره مفید مشارکت می دهند. این می تواند منجر به بهبود تعامل و انگیزه کارکنان شود که می تواند منجر به عملکرد و نتایج بهتر شود.
5/ یک محیط کاری سالم ایجاد کنید
رهبری موقعیتی ممکن است به ایجاد یک فرهنگ سالم کمک کند که برای ارتباطات باز، احترام و اعتماد ارزش قائل است و به کارکنان کمک می کند تا در اشتراک افکار و ایده های خود احساس راحتی کنند.
معایب رهبری موقعیتی
اگرچه رهبری موقعیتی می تواند یک مدل رهبری سودمند باشد، چندین مضرات رهبری موقعیتی وجود دارد که باید در نظر گرفت:
1/ وقت گیر
بکارگیری رهبری موقعیتی مستلزم آن است که رهبران تلاش و زمان زیادی را برای ارزیابی الزامات پیروان خود و تطبیق سبک رهبری خود بر این اساس اختصاص دهند. این نیاز به صبر دارد و ممکن است در برخی از محیط های کاری سریع امکان پذیر نباشد.
2/ ناهماهنگی
از آنجایی که رهبری موقعیتی رهبران را ملزم می کند تا سبک خود را بسته به موقعیت تغییر دهند، می تواند منجر به ناسازگاری در نحوه برخورد رهبران با اعضای خود شود. این ممکن است درک آنچه را که از رهبر خود انتظار دارند برای پیروان دشوار کند.
3/ اتکای بیش از حد به رهبر
در برخی موارد از رویکرد رهبری موقعیتی، اعضای تیم ممکن است بیش از حد به رهبر خود برای ارائه جهت و حمایت متکی شوند، که منجر به فقدان ابتکار و خلاقیت می شود، که می تواند پتانسیل آنها را برای رشد و توسعه محدود کند.
گیرنده های کلیدی
به طور کلی، رهبری موقعیت زمانی می تواند یک مدل رهبری ارزشمند باشد که به طور موثر اجرا شود. با ارائه پشتیبانی، ترویج همکاری، تشویق استقلال، و پرورش فرهنگ مثبت، رهبران می‌توانند محیطی سالم ایجاد کنند که از رفاه و بهره‌وری کارکنان حمایت می‌کند.
با این حال، رهبران باید به دقت معایب بالقوه را در نظر بگیرند و اقداماتی را برای کاهش آنها انجام دهند تا از کاربرد روان اطمینان حاصل شود.
و به یاد داشته باشید که اجازه دهید AhaSlides به شما کمک می کند با کتابخانه الگوهای ما به یک رهبر موفق تبدیل شوید. ما قالب های از پیش ساخته شده از جلسات آموزشی گرفته تا جلسات و بازی‌های یخ‌شکن، الهام‌بخش و منابع عملی را در اختیار شما می‌گذارد تا کارمندان خود را درگیر کنید.
*مرجع: ذهن بسیار خوب
پرسش و پاسخهای متداول
سوالی دارید؟ ما جواب هایی داریم
